cyt: „Antysemityzm jak i antypolonizm krzewiony był tylko przez pewne, głośne kręgi Żydostwa. W historii większość Żydów uznawała polską rację stanu, asymilowała się nie zaprzeczając jednak swoim przynależnością narodowym.”
1. Niestety ale w historii Polski i innych narodów większość Żydów wcale się NIE asymilowała i NIE uznawała polskiej racji stanu. Było dokładnie odwrotnie.
cyt. R Kafel „Oręż antysemityzmu”
„800 lat wspólnej historii w Polsce to przykład niczym nie krępowanego rozwoju kultury, teologii, filozofii, a przede wszystkim ekonomii i bogacenia się polskiego Żydostwa. Ponieważ Polacy nie naciskali na asymilację nie było antysemityzmu. Pomijając sprawę Frankistów i innych (zresztą sprawy czysto wewnętrzne punktu kulminacyjnego żydowskiego sabataizmu-mesjanizmu), Żydzi byli pozostawieni samym sobie w pokoju. Z ogromnymi przywilejami, niezależnym sądownictwem, szkolnictwem, rabinatem, z własnym Sejmem Żydowskim – Waad Lubelski (od Sanhedrynu do Knesetu jedyny żydowski parlament w całej historii Żydow – proszę wskazać inny przykład ?!). Żyli w absolutnej kulturowej separacji od społeczeństwa polskiego, a co najważniejsze ich polski Kahał miał całkowitą i nieograniczoną niczym władzę nad życiem i śmiercią całej społeczności Żydów w Polsce. Summa summarum – na 1 września 1939 roku, 95% ludności żydowskiej -obywateli polskich , mówiło po polsku z akcentem, mówiło po polsku źle, lub nie mówiło po polsku wcale.”
2. Ściśle rzecz ujmując to nie ma żadnego antysemityzmu, lecz jest antyjudaizm. Źródłem antyjudaizmu jest antygoizm. Gdyby go nie było, nie byłby znany antyjudaizm. Antygoizm wynika wprost z rabinicznych rasistowskich nauk Talmudu i wychowywaniu w ich duchu pokoleń żydów od najmłodszych lat. W roku 1879 hamburski anarchista Wilhelm Marr założył Ligę Antysemicką, wprowadzając do słownika politycznego termin „antysemityzm” . Choć brzmi to niemal jak paradoks, to miał on żydowskiego ojca Heinricha Marra, który był znanym artystą w Hamburgu. Warto jednak zauważyć, że termin „antysemityzm” w warunkach drugiej połowy XIX wieku (zgodnie z teorią o tzw. „rasach niższych”) wymierzony był przeciw wszystkim Semitom : tj. Arabom, Żydom, Aramejczykom, Chaldejczykom, Asyryjczykom, Etiopczykom itp. Obecnie zatracił swój pierwotny sens i został przywłaszczony przez środowiska żydowskie jako określenie jakiejkolwiek krytyki czy postawy skierowanej przeciwko nim.